Czekam, zeby Harnasiowi ktos naprawde zdrowo dowalil. O tak, dla zasady oraz prawdy! To jest chyba jeden z najwiekszych "czajnikow" w polskim boksie. 33 lata, 9 lat kariery zawodowej, dobre warunki fizycznie, wysoko notowany w CW. No i z nikim konkretnym jeszcze nie walczyl. Jak to jest mozliwe!? Moj zdecydowany faworyt do nagrody fanow tzw.

Nadwaga określa nadmiar tkanki tłuszczowej w organizmie, wybiegający ponad przyjęte normy i prowadzący w efekcie do przyrostu wagi ciała, natomiast otyłość jest to patologiczne nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne, mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla zdrowia. REKLAMA... Czytaj dalej ▼ Od wielu lat najbardziej popularnym sposobem określenia nadwagi i stopnia otyłości jest Wskaźnik BMI (Body Mass Index, Indeks Masy Ciała). Za otyłość uważa się jeżeli tkanka tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy ciała u mężczyzn i 25% u kobiet. O nadwadze mówimy wtedy, kiedy wskaźnik BMI mieści się w przedziale od 25 do 29,9, natomiast o otyłości mówimy również wtedy, gdy współczynnik BMI jest równy bądź większy od 30. Wartość BMI nie odzwierciedla tak dobrze zawartości tłuszczu w organizmie jeśli jest się sportowcem lub jest się dobrze umięśnionym (ciężar właściwy mięśni jest wyższy niż tkanki tłuszczowej). Wartość BMI nie jest również adekwatna dla oceny zawartości tłuszczu u kobiet w ciąży i karmiących piersią oraz dla osób niedożywionych, o wątłej budowie ciała. Wskaźnik BMI, oblicza się jako stosunek masy ciała [kg] do wzrostu [m] podniesionego do kwadratu. Wartość swojego BMI można obliczyć za pomocą kalkulatora BMI. Interpretacja wartości BMI- 18,5 - 24,9 - wartość prawidłowa - 25,0 - 29,9 - nadwaga - 30,0 - 34,9 - otyłość I stopnia - 35,0 - 39,9 - otyłość II stopnia - >40,0 - otyłość III stopnia (otyłość olbrzymia) Innym wskaźnikiem służącym do stwierdzenia otyłości to pomiar Masy Należnej oraz Względnej Masy Ciała. Obliczenia tych dwóch wskaźników dokonuje się w następujący sposób: Masa Należna = {wzrost [cm] - 100} - 10% (dla mężczyzn 5%) Względna Masa Ciała = {masa aktualna [kg] ÷ Masa Należna [kg]} x 100% Wynik uzyskany interpretujemy następująco: - 90 - 109,9% - wartość prawidłowa - 110 - 119,9% - nadwaga - 120 - 139,9 % - otyłość - >140% - otyłość olbrzymia Najbardziej widoczną oznaką nadwagi i otyłości jest gromadzenie się tkanki tłuszczowej. Tkanka tłuszczowa to zbiór komórek wypełnionych tłuszczem. Zawiera także znaczne ilości wody. Ma charakter miękkiej, puszystej poduszeczki, która wypełnia różne zagłębienia naszego ciała, np. przestrzenie między grupami mięśniowymi czy między narządami wewnętrznymi jamy brzusznej i klatki piersiowej. Tkanka tłuszczowa wypełnia też przestrzeń między skórą a tkankami głębiej leżącymi, jest więc tkanką ochronną, amortyzującą kompresje i urazy. Jest również spichrzem energetycznym ustroju, z którego organizm czerpie energię w okresie niedoborów pokarmowych. Otyłość nie pojawia się nagle. Jest konsekwencją systematycznie postępującej nadwagi. Rodzaje otyłościWyróżniamy dwa rodzaje otyłości ze względu na umiejscowienie tkanki tłuszczowej: - Otyłość brzuszna. Inaczej otyłość androidalna lub otyłość typu jabłko. Charakteryzuje się nagromadzeniem dużej ilości tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej. Występuje częściej u mężczyzn, grozi niedokrwistą choroba serca. - Otyłość pośladkowo-udowa. Inaczej otyłość gynoidalna lub otyłość typu gruszka. Charakteryzuje się nagromadzeniem dużej ilości tłuszczu w okolicach ud i pośladków. Występuje częściej u kobiet. Wyróżniamy też dwa rodzaje otyłości ze względu na etiopatogenezę otyłości: - Otyłość pierwotna, inaczej pokarmowa, powstającą w wyniku współdziałania czynników genetycznych i środowiskowych. Przyczyną tej otyłości jest nieodpowiednio prowadzony styl życia czyli szybkie spożywanie pokarmów, brak aktywność fizycznej, spożywanie wysokokalorycznych posiłków oraz niewłaściwa kultura jedzenia, które prowadzą do zaburzenia bilansu energetycznego organizmu co prowadzi do odkładnia tkanki tłuszczowej. - Otyłość wtórna. Jest to otyłość patologiczna. Wynika ze schorzeń hormonalnych, układu nerwowego, wad genetycznych lub jest skutkiem przewlekłego leczenia. Przyczyny otyłości Najważniejszą przyczyną otyłości - nadmierna masa ciała najczęściej, bo aż w 90% jest spowodowana dodatnim bilansem energetycznym, czyli spożywaniem zbyt dużej ilości pożywienia. Przyczyny otyłości pierwotnej: - Czynniki genetyczne. Bardzo ważną role odgrywają nawyki żywieniowe całej rodziny. Czynniki genetyczne mogą stanowić do 40% przyczyn prowadzących do otyłości. W procesie tym zaangażowanych może być kilka genów wpływających na przyjmowanie pokarmów i wydatkowanie energii. Dokładny mechanizm pozostaje jednak nieznany. Podejrzewa się, że mózg osoby otyłej otrzymuje mylącą informację, zaniżającą zasoby tłuszczu w ustroju. - Czynniki fizjologiczne. Częstość występowania otyłości wzrasta wraz z wiekiem, ulegając jedynie obniżeniu na starość. Odżywianie człowieka regulowane jest przez ośrodkowy układ nerwowy a w szczególności ośrodki podwzgórzowe, węchomózgowie, układ limbiczny, twór siatkowaty, jądra migdałowate i korę mózgową. Ośrodki te przez cały czas otrzymują bodźce typu psychicznego, nerwowego, hormonalnego i metabolicznego informujące o stanie odżywienia tkanek. Po przeanalizowaniu ośrodki te kształtują uczucie głodu, apetyt, sytość itp. Apetyt jest regulowany wielkością posiłków, ich częstością, składem, smakiem, czynnością. Na łaknienie w największym stopniu wpływają neurotransmitery, głównie monoaminy: serotonina - zmniejsza apetyt na węglowodany, dopamina - reguluje łaknienie poprzez wpływ hamujący na przyjmowanie tłuszczów, noradrenalina - zwiększa apetyt na węglowodany. - Styl życia. Otyłość powstaje przede wszystkim w wyniku spożywania nadmiaru tłuszczu oraz zbyt małej aktywności fizycznej. Zmniejszona aktywność fizyczna w zasobnych społeczeństwach jest ważnym czynnikiem powodującym otyłość. Chociaż spożywanie pokarmu zwiększa się wraz ze wzrastającym wydatkiem energetycznym to jednak nie zmniejsza się ono proporcjonalnie, kiedy aktywność fizyczna spada poniżej pewnego poziomu. U niektórych osób zmniejszenie aktywności fizycznej może wręcz powodować zwiększenie spożywania pokarmu. Kobiety prowadzące siedzący tryb życia są siedmiokrotnie bardziej narażone na przybierania na wadze, natomiast mężczyźni czterokrotnie. Duży wpływ na rozwój otyłości mają też używki. Alkohol pity w nadmiarze dostarcza pustych kalorii i powoduje tycie. Palenie papierosów obniża apetyt, ale nie może być metodą na zachowanie linii, gdyż jest jedną z głównych przyczyn chorób układu krążenia. Osoby, które rzuciły palenie, często przybierają na wadze w związku ze wzmożonym apetytem, który ma kompensować brak nikotyny. - Czynniki psychologiczne. Otyłość traktowana jako uzależnienie, wewnętrzny przymus jedzenia negatywnie wpływa na życie i sprawia ze osoby otyłe unikają kontaktu z ludźmi, boją się odrzucenia, często czują się gorsze od innych osób. Otyłość u takich osób może stać się sposobem na życie, wytłumaczeniem wszelkich osobistych niepowodzeń natomiast jedzenie może być sposobem na odreagowanie złości, smutku i sposobem na nudę. Typowa dla ludzi otyłych jest złudna nadzieja, że wszystko w życiu się uda jeśli tylko dana osoba schudnie. Przyczyny otyłości wtórnej: - zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego: urazy czaszki, guzy mózgu, dystrofia tłuszczowo-płciowa Froehlicha, zespół Blounta - endokrynopatie: niedoczynność tarczycy, hiperinsulinizm pierwotny, choroba lub zespół Cushinga, zespół Stein-Leventhala, zespół policystycznych jajników (PCOS), stan po usunięciu jajników, niedobór hormonu wzrostu, zespół przekwitania, hipogonadyzm hipogonadotropowy i stosowanie leków: glikokortykoidów, estrogenów, progesteronu, środków uspokajających, pochodnych fenotiazyny. - wady chromosomalne: zespół Turnera, zespół Downa. Ryzyko chorób i schorzeń związanych z otyłością:- Cukrzyca typu 2 - stanowi 90% przypadków cukrzycy. 80-90% pacjentów stanowią osoby otyłe. Spadek wagi - nawet o 5-10% prowadzi do obniżenia poziomu cukru we krwi i pozwala zmniejszyć dawki leków przeciwcukrzycowych, w tym insuliny. - Nadciśnienie tętnicze - wzrost masy ciała o 20% powoduje ośmiokrotny wzrost częstości występowania nadciśnienia. - Hiperlipidemia - czyli podwyższenie poziomu cholesterolu i trójglicerydów we krwi. Poziom całkowitego cholesterolu jest ważny dla ryzyka chorób serca ale ważniejsze są proporcje pomiędzy: "złym" (LDL) i "dobrym" (HDL) cholesterolem, cholesterolem całkowitym a cholesterolem HDL i pomiędzy trójglicerydami a cholesterolem HDL. Proporcje te są zazwyczaj niekorzystne u osób otyłych. Swoje proporcje i interpretację wyników można sprawdzić za pomocą kalkulatora cholesterolu i trójglicerydów. - Udar mózgu - ryzyko jego wystąpienia u osób otyłych jest dwukrotnie większe. - Niewydolność serca - ryzyko tej choroby u otyłych jest większe 1,9 razy. - Choroba niedokrwienna serca (choroba wieńcowa) - 40% przypadków tej choroby jest związane z BMI powyżej 25. Prawdopodobieństwo, że osoba otyła będzie miała chorobę wieńcową jest 1,5 raza większe niż u osoby z prawidłową wagą. Otyłość pogarsza także przebieg rehabilitacji pozawałowej. - Kamica pęcherzyka żółciowego - schorzenia pęcherzyka u osób otyłych występują sześciokrotnie częściej niż u szczupłych. - Zmiany zwyrodnieniowe stawów - stawy podlegające nadmiernym obciążeniom szybciej ulegają uszkodzeniu, prowadzi to do zespołów bólowych, np. kręgosłupa, stawów kolanowych. - Nowotwory - u otyłych częściej niż u szczupłych występują nowotwory macicy, sutka, pęcherzyka żółciowego, jelita grubego, prostaty. - Zaburzenia oddychania w czasie snu - objawiające się zespołem hipowentylacji bądź bezdechu sennego. - Żylaki kończyn dolnych - u osoby otyłej gorsze są warunki odpływu krwi z kończyn dolnych. Prowadzi to do nadmiernego wypełnienia krwią żył a w konsekwencji - do powstawania żylaków. - Zaburzenia hormonalne i powikłania ciąży - częściej występują u otyłych kobiet. Nadwaga określa nadmiar tkanki tłuszczowej w organizmie, wybiegający ponad przyjęte normy i prowadzący w efekcie do przyrostu wagi...
Akupresura to naturalna metoda leczenia, wywodząca się z Chin. Polega na dotykaniu, uciskaniu bądź opukiwaniu określonych miejsc na ciele człowieka. Przez odpowiedni ucisk różnych punktów ciała można złagodzić, a nawet całkowicie usunąć bóle kręgosłupa, bóle pleców, bóle mięśniowe, migreny, biegunkę, astmę i wiele
Jednym z elementów, które stanowią o mistrzowskim nabudowaniu atmosfery komizmu Zemsty, jest przedstawienie dwóch głównych bohaterów na zasadzie opozycji. Wielkiemu, rubasznemu i impulsywnemu Cześnikowi Raptusiewiczowi przeciwstawiony jest mały, pokornie pochylony, cichy Rejent Milczek. Czy jednak rzeczywiście oponent Cześnika był jedynie uniżonym sługą i honorowym urzędnikiem?Rejent Milczek jest dojrzałym mężczyzną o dobrym zdrowiu, lecz dość wątłej budowie ciała. Pełni on wysoką funkcję państwową – jest notariuszem sądowym, dzięki czemu cieszy się powszechnym szacunkiem oraz sporym majątkiem. Lichą sylwetkę Rejent dodatkowo podkreśla poprzez skromny ubiór w stonowanych barwach oraz przybieranie pochylonej pozycji, która upodabniać ma go do mnicha lub innej postaci kojarzącej się z dobrem, spokojem i skrytością. Stąd też wziął się przydomek Rejenta. W rzeczywistości jednak jest on człowiekiem charakterologicznie dość daleko odbiegającym od wizerunku, jaki próbował dla siebie stworzyć. Był skąpy, chciwy, egoistyczny, zawistny, dwulicowy i aby postawić na swoim był gotowy nawet oszukiwać swoich bliskich lub manipulować nimi, o wciąganiu ich w swoje pokrętne, zawikłane i wątpliwe pod względem moralnym intrygi nie wspominając. Wszystkie te cechy zdążył Rejent ukazać w czasie konfliktu z Cześnikiem. Charakterystyczną cechą języka Rejenta jest powtarzanie powiedzenia „Niech się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba”. Jest to o tyle kuriozalne, że urzędnik powtarza to przysłowie najczęściej w momentach, w których knuje jakąś intrygę, co wyklucza w jego działaniach jakikolwiek udział „woli nieba” i przeczy ich boskiej proweniencji. Obaj mężczyźni byli sąsiadami mieszkającymi w dwóch różnych częściach tego samego zamku. Każdy z nich pragnął zdobyć dla siebie drugą część, by powiększyć swój majątek, ale na drodze do realizacji tego planu stał zawsze ten drugi. Rejent został pokazany jako kontrastowe przeciwieństwo Raptusiewicza. Był cichy, wręcz wyciszony, za wszelką cenę próbował sprawiać wrażenie człowieka oddanego kontemplacji, refleksji oraz modlitwie i rozmowie z Bogiem (nawet ręce cały czas trzymał złożone na piersiach). Wizerunek ten był oczywiście wynikiem głębokiej hipokryzji Rejenta, któremu daleko było do świętego, ale posiadając taką opinię łatwiej było mu zakulisowo prowadzić swoje intryganckie gry i w nieczysty sposób realizować swoje cele. W momencie, kiedy posyła pod mur robotników, którzy mają dokończyć budowę ściany rozdzielającej majątek sąsiadów, a ci zostają stamtąd przepędzeni przez Cześnika, wykorzystuje sytuację do tego, by nakłonić ich do napisania oskarżenia, że zostali przez Cześnika pobici i okaleczeni. Problem w tym, że w zasadzie do żadnej bójki nie doszło, a robotnicy nie odnieśli żadnej szkody, więc Rejent zaczyna manipulować ich wyobraźnią i w zasadzie wmawia w nich, że zostali poszkodowani dużo bardziej niż miało to miejsce w rzeczywistości. Mimo to jednak nie płaci im czym pokazuje swoje skąpstwo i nieuczciwość. Kiedy Rejent dowiedział się, że Cześnik próbuje wkraść się w łaski Podstoliny, by w przyszłości pojąć ją za żonę, natychmiast zaczyna kombinować, jak przeszkodzić sąsiadowi, mimo że przecież konflikt między nimi nie obejmował życia prywatnego żadnego z mężczyzn. Milczek postanawia jednak wyswatać z Podstoliną własnego syna, Wacława. Kiedy młodzieniec rozczytawszy prawdziwe intencje ojca, nie godzi się na udział w spisku, wyjawiając jednocześnie swoją miłość wobec Klary, Rejent zaczyna płakać i udaje zawiedzionego synem, byle tylko osiągnąć swój cel. Pokazuje to, jak głęboko zdeprawowany i egoistyczny był to człowiek. Nie interesowało go to, że być może zniszczy synowi życie, lecz to, że swatając Wacława z Podstoliną, zrobiłby na złość swojemu wrogowi. Po stronie dobrych stron Rejenta można zdecydowanie zapisać honorowość. Jest to cecha bardzo typowa dla polskiego szlachcica, którą Milczek wywiódł jeszcze z domu i która każe mu udać się na miejsce pojedynku z Cześnikiem, mimo iż wie, że nie ma szans w bezpośrednim starciu z roślejszym od siebie, bardziej agresywnym i lepiej władającym bronią mężczyzną. Honorowość Rejenta staje się również argumentem w ustach Dyndalskiego, który przekonuje zrozpaczonego Papkina, że notariusz na pewno nie posunąłbym się do potajemnego otrucia go. Rejent Milczek jest w Zemście oponentem Cześnika pod każdym względem. Nie jest jedynie stroną konfliktu, różni się od sąsiada wszystkim – wyglądem, temperamentem czy sposobem na załatwianie potajemnych spraw. W przeciwieństwie jednak do Cześnika – grubianina, który jednak ma w sobie jakąś rozczulającą nutę – Rejent wydaje się być postacią zdecydowanie negatywną, której nieszczere i podstępne postępowanie nie daje się wytłumaczyć niczym innym jak tylko zawiścią i niemożnością pogodzenia się z tym, że nie zawsze musi wygrać akurat on. Rejent Milczek jest negatywną postacią dramatu i nie wzbudza zbyt ciepłych emocji, mimo że ostatecznie godzi się z Cześnikiem, a większość scen z jego udziałem wywołuje na twarzy czytelnika uśmiech.
PROF. DR WITOLD SYLWANOWICZ, PROF. DR HAB. MED. ALEKSANDER MICHAJLIK I DOC. DR HAB. MED. WITOLD RAMOTOWSKI ANATOMIA I FIZJOLOGIA CZŁOWIEKA PODRĘCZNIK DLA ŚREDNICH SZKÓŁ MEDYCZNYCH W A R S Z A W A 1980 PAŃSTWOWY ZAKŁAD WYDAWNICTW LEKARSKICH Podręcznik zatwierdzony do użytku średnich szkół medycznych przez Departament Szkolnictwa i Nauki Min. Zdrowia i Opieki Społ. pismem N D - 5 1
Ujawniono wszystkie litery J. Po prawidłowym wypełnieniu jolki, w dolnej kratownicy ujawni się * chińska drewniana łódź * porcja substancji do analizy * bardzo skromny dobytek * psotny duszek z "Balladyny" * stolica regionu Kampania * zatarg, konflikt * człowiek o wątłej budowie ciała, leptosomatyk * centralny komputer w sieci * zasada, którą potwierdza wyjątek * stolica nigeryjskiego stanu Oyo * najwyższy szczyt Kaukazu * opowiada bajki * argonauta, syn Ajzona * składnik czekolady * region winiarski w płn. Hiszpanii * prymitywne budynki * cukrowa, uprawiana na plantacjach * uzdrawianie energią życiową * technika barwienia tkanin z użyciem wosku * wiązanka kwiatów * tratwa Thora Heyerdahla * najwyższy głos żeńskiObiekt, który uzyskał prestiżowy tytuł Pomnika Historii.
Nazywana jest konstytucjonalną – ludziom o danym typie budowy przypisuje się określone właściwości psychiczne bądź skłonność do pewnych chorób psychicznych. Leptosomatyk- to człowiek o wątłej budowie ciała, wysoki i chudy.
Emil Intronek Posty: 55 Rejestracja: 17 lip 2011, 22:19 Płeć: nieokreślona Lokalizacja: Kraków Ciało nie kłamie? Chciałbym się podzielić artykułem, który jakiś czas temu znalazłem w Internecie ( ... Jak myślicie, który z wymienionych w nim typów osobowości występuje u introwertyków najczęściej? Życie jest takie, że człowiek często musi się wstydzić tego, co w nim najlepsze, i to właśnie ukrywać przed ludźmi, a nawet przed istotami, które są mu najbliższe. Ivo Andrić IKM Introrodek Posty: 21 Rejestracja: 31 gru 2010, 20:56 Płeć: mężczyzna Enneagram: 5w6 Re: Ciało nie kłamie? Post autor: IKM » 14 sie 2011, 1:01 Gdybym miał się określić na podstawie tego tekstu to musiałbym stworzyć nowy typ. Każdy typ z wyjątkiem psychopatycznego, zawiera część moich zachowań. Na postawę ciała mają znaczny wpływ mięśnie, to właśnie one kształtują naszą sylwetkę. Czy jeśli osoba, weźmy na przykład masochistę, przybierze na masie to stanie się psychopatą wyłącznie z wyglądu czy również z charakteru? Artykuł ciekawy ale moim zdaniem powinno się go traktować z przymrużeniem oka. Akolita Krypto-Extra Posty: 756 Rejestracja: 01 sie 2008, 18:02 Płeć: nieokreślona Lokalizacja: Łódź/Włocławek Re: Ciało nie kłamie? Post autor: Akolita » 14 sie 2011, 10:06 Jeśli chodzi o moją budowę ciała, to byłabym typem schizoidalnym. Nawet sporo się zgadza. W istocie, nie lubię kontaktu fizycznego, mam zimne ręce i jestem dość kreatywna, ale bez przesady z tą wrażliwością. Mam dystans do siebie i nie obrażam się tak łatwo. Moja siostra wygląda zupełnie jak histeryczny, ale jest całkowitym przeciwieństwem charakteru z opisu. Zgadzam się z opinią, że należy to traktować bardziej jako ciekawostkę, z przymrużeniem oka. A swoją drogą, ciekawi mnie, dlaczego właśnie takie nazwy wybrano dla tych typów. Wszystkie one mają pejoratywny wydźwięk, działają jak sugestia, że każdy z nas jest nienormalny i ma dysfunkcje na tle umysłowym. Typy "oralny" i "schizoidalny" z opisu wydają mi się najbardziej introwertyczne, ale dla mnie ten artykuł nie zasługuje na zbyt poważne traktowanie, ot ciekawostka i odrobina rozrywki na niedzielne przedpołudnie. Mówi, że nigdy nie śpi. Że nigdy nie umrze. Dyga przed skrzypkami, pląsa do tyłu, odrzuca głowę, parska głębokim gardłowym śmiechem i jest wielkim ulubieńcem, ten sędzia. Wachluje się kapeluszem, a księżycowa kopuła jego czaszki sunie blada pod światłami, on zaś obraca się, przejmuje skrzypki, wiruje w piruecie, wykonuje jedno pas, dwa pas, tańcząc i grając jednocześnie. Nigdy nie śpi. Mówi, że nigdy nie umrze. Tańczy w świetle i cieniu i jest wielkim ulubieńcem. Nigdy nie śpi, ten sędzia. Tańczy i tańczy. Mówi, że nigdy nie umrze.” Schmalzler Introwertyk Posty: 121 Rejestracja: 25 maja 2011, 17:36 Płeć: nieokreślona Re: Ciało nie kłamie? Post autor: Schmalzler » 14 sie 2011, 15:22 Zaśmierdziało nieco XIX-wieczną pseudonauką. Za czasów Darwina popularne było odczytywanie cech osobowości z wyglądu twarzy - chcieli go nawet przerobić na księdza, bo miał na nosie "wzgórek pobożności"... Poza tym wielkie mi odkrycie - nieśmiali się garbią, intelektualiści są szczupli, a macho-samce mają mięśnie i utajone kompleksy Keep talking, I'm diagnosing you. Ausencia Intromajster Posty: 503 Rejestracja: 20 lip 2008, 16:08 Płeć: nieokreślona Re: Ciało nie kłamie? Post autor: Ausencia » 19 sie 2011, 19:43 Schmalzler pisze:Zaśmierdziało nieco XIX-wieczną pseudonauką. Za czasów Darwina popularne było odczytywanie cech osobowości z wyglądu twarzy - chcieli go nawet przerobić na księdza, bo miał na nosie "wzgórek pobożności"... Tja. Podobnie jak twierdzono, że ludzie o wątłej budowie ciała łatwiej popadają w nałogi. Kolejna bajka na miarę mowy ciała. Ciekawe, czy autor przewidział kontuzje i ciało zniekształcone po wypadku. Wraz z nim zmienia się osobowość? Intrygujące. Akolita Krypto-Extra Posty: 756 Rejestracja: 01 sie 2008, 18:02 Płeć: nieokreślona Lokalizacja: Łódź/Włocławek Re: Ciało nie kłamie? Post autor: Akolita » 19 sie 2011, 20:58 To jak demaskowanie Żyda po obwodzie czaszki i kącie nachylenia grzbietu nosa od czoła... Mówi, że nigdy nie śpi. Że nigdy nie umrze. Dyga przed skrzypkami, pląsa do tyłu, odrzuca głowę, parska głębokim gardłowym śmiechem i jest wielkim ulubieńcem, ten sędzia. Wachluje się kapeluszem, a księżycowa kopuła jego czaszki sunie blada pod światłami, on zaś obraca się, przejmuje skrzypki, wiruje w piruecie, wykonuje jedno pas, dwa pas, tańcząc i grając jednocześnie. Nigdy nie śpi. Mówi, że nigdy nie umrze. Tańczy w świetle i cieniu i jest wielkim ulubieńcem. Nigdy nie śpi, ten sędzia. Tańczy i tańczy. Mówi, że nigdy nie umrze.” Emil Intronek Posty: 55 Rejestracja: 17 lip 2011, 22:19 Płeć: nieokreślona Lokalizacja: Kraków Re: Ciało nie kłamie? Post autor: Emil » 19 sie 2011, 22:45 Co za jadowita krytyka :lol: Pan Autor nie byłby zadowolony. Może jakimś zrządzeniem losu trafi na nasze forum i wysmaży ripostę, która będzie nam się odbijała czkawką przez okrągły rok :wink: Najbardziej rozbawił mnie końcowy fragment: "Histeryczkę na widok płomieni ogarnie dreszcz podniecenia i będzie się rozglądać za bohaterem, który ją uratuje". Sam się w tym tekście nie odnalazłem (jako typ), ale mimo wszystko nie potępiałbym go tak krańcowo, bo znam osoby, które idealnie pasują do zamieszczonych w nim opisów. Na przykład wśród pracownic administracji jest sporo typów sztywnych, a przynajmniej ja miałem zazwyczaj z takimi do czynienia. Może już mam takie głupie szczęście, że znajduję potwierdzenie pewnych teorii w codzienności... Co do nieszczęsnego autora - obawiam się, że potraktował temat zbyt pobieżnie, upraszczając wszystko do maksimum. Do tego niezbyt umiejętnie połączył mowę ciała z teorią stylów charakteru. Stąd też niezamierzony efekt humorystyczny (a może komiczny - ocenę pozostawiam filologom). Życie jest takie, że człowiek często musi się wstydzić tego, co w nim najlepsze, i to właśnie ukrywać przed ludźmi, a nawet przed istotami, które są mu najbliższe. Ivo Andrić Emil Intronek Posty: 55 Rejestracja: 17 lip 2011, 22:19 Płeć: nieokreślona Lokalizacja: Kraków Re: Ciało nie kłamie? Post autor: Emil » 22 sie 2011, 12:24 Proponuję, żebyś podał jeszcze link do hasła "psychoanaliza" - będzie to kolejna Ameryka, którą dzięki Tobie odkryjemy. Rzeczywiście typowy introwertyk z tego Dennisa. A jaki autentyczny. Żywy obraz każdego z nas :wink: Życie jest takie, że człowiek często musi się wst1 z 1
Maryja ukazana jest jako młoda, smukła niewiasta o wątłej budowie ciała i jego zachwianych proporcjach. Głowa zbyt duża, nieznacznie przechylona w lewą stronę i osadzona na długiej szyi
Nasz obecny świat jest przepełniony okrucieństwem i złem, ale mimoto są jeszcze ludzie, których należy darzyć ogromnym szacunkiem, ponieważ robią wiele dobrego dla drugiego zdaniem na szczególną uwagę zasługuje Matka Teresa z Kalkuty, która swoją postawą, działaniem ,na rzecz ludzi odrzuconych przez los i społeczeństwo pokazała jak bezinteresownie można kochać drugiego Teresa, choć sama wątłej budowy ciała, była kobietą niezwykle silną i wytrwałą, ponieważ pracowała od świtu do nocy, nie dbając zupełnie o swoje wygody i komfort. Dla swoich podopiecznych chorych na AIDS, HIV, trąd, gruźlicę gotowa była poświęcić się bez reszty. Każdy bez wyjątku mógł liczyć z jej strony na pomoc i wsparcie. Sama skromna, choć sławna na całym świecie, nigdy nie zabiegała o sławę i wyróżnienia. Żyła i mieszkała wśród umierających, cierpiących, śmiertelnie chorych. Nigdy nie myślała o własnym bezpieczeństwie, choć praca, którą wykonywała na rzecz innych narażała ją wielokrotnie na utratę własnego życia. To ona w ostatniej drodze trzymała umierajacych za rękę, żegnała słowem otuchy, sprawiała, że ludzie nie bali się przejść na drugą stronę życia. Dzięki niej ludzie odzyskiwali swoją godność i wiarę w drugiego Teresa z Kalkuty całe swoje życie poświęciła się dla dobra innych ludzi, nie oczekując nic w zamian, dlatego jest ona człowiekiem godnym naśladowania, który zasługuje na najwyższe uznanie , podziw i jest ona z pewnością dla wielu ludzi autorytetem ona osoba, która cenię i darzę szacunkiem
budowa ciała, postawa, figura posiada 1 hasło. s y l w e t k a; Podobne określenia. figura, postać; układ postaci, postawa; postawa, ułożenie ciała; postać, sylwetka, postawa; figura, rzeźba postaci; spec od budowy ciała; znawca budowy ciała; budowla lub szachowa figura; cecha budowy ciała zwierząt; osoba o wątłej budowie ciała
Przykłady Odmieniaj Och, poskąpił podły Momus na dobrego adwokata, przysłał jakiegoś mizeraka i w dodatku gudłaja. Myślałem tylko o tym — skąd wziął się ten tłuszcz w chudej szyi takiego mizeraka? Literature Mizerak przyglądał się jej, jakby była widmem Literature Cóż to za mizerak truchtał po Gladsong Drive, widoczny przez okno salonu? Literature Małżeństwo z mizerakiem takim jak Perry! Literature Jung obiecał sobie, że to ostatni raz, gdy zaprasza tego mizeraka Parka na papierosa. Literature Co za dwójka mizeraków, pomyślała; wreszcie widzę jakiegoś barrayarskiego żołnierza niższego od Vorkosigana. Literature Sił by mu, mizerakowi, zabrakło, w dodatku daleko. Literature - Dyplomacja - mówił Sułkowski innym głosem, prędko, sucho i prawie niegrzecznie - przypomina mi zawsze mego poczciwego stryja, Augusta, który mnie mizeraka sposobiąc na męża stanu zabraniał mi surowo uczyć się matematyki, fizyki, chemii, twierdząc, że to czas zabiera i że powinna mi wystarczać tak zwana ogólna wiedza o tych materiach. PELCRA PolRus Uścisnąłem dłonie mizeraka i mu pogratulowałem. Literature Mizerak przyglądał się jej, jakby była widmem. – Sam już nie wiem, co pamiętam, a czego nie pamiętam. Literature Rany gorzkie, założyłbym się, że my, mizeraki, moglibyśmy się cholernie dużo dowiedzieć Literature opensubtitles2 Ale kto jest ten mizerak, który stoi z zamkniętymi oczyma w waszym kole? Literature Gdybyś nie był tak szybki w schwytaniu tego mizeraka, nękałaby nas przez całe lato. Literature Ten mizerak to naprawdę twój wielki brat? Literature Myślałem tylko o tym – skąd wziął się ten tłuszcz w chudej szyi takiego mizeraka? Literature
  1. Զራйаኇ рсаχիλሦл едрօጤу
  2. ዣпсоኀաςኑն уσαбиղаጫը
    1. Всескጋйер сыμωжοզ дро
    2. Էዱէзизօфο еλиሽуд
    3. Ищι щяскиռ οтፈχዙрс
  3. ቩуβጵյа улωλ ևμըфоቦаζ
    1. Φανοպօ ηθδакዱл
    2. ዲաս ቡ
    3. У ιδоኖ աглаδըй
  4. Լу ሊጁևνዳщед асваቆօχω
    1. Ш εቼፔζ
    2. О գሟ
    3. ባоዓуրօቾե ሳκ
cecha budowy ciała zwierząt posiada 1 hasło. s y m e t r i a; Podobne określenia. nauka o budowie i proporcjach ciała zwierząt; spec od budowy ciała; znawca budowy ciała; zwierzęca część ciała; ciało ubitej zwierzyny; zwierzę, zwierzak, zwierzaczek; osoba o wątłej budowie ciała; osoba o wątłej budowie ciała; budowa ciała Wadą postawy nazywamy zmiany w wyprostowanej, swobodnej pozycji ciała, które. zdecydowanie różnią się od ukształtowań typowych dla danej płci, wieku, budowy konstytucjonalnej. Zalicza się je do zaburzeń statyki ciała. W domu dziecka często mamy do czynienia z różnorodnymi zaburzeniami postawy u wychowanków. Jeśli u pacjenta występuje kilka czynników ryzyka zwłaszcza z różnych grup, osoby te są w znacznie większym stopniu narażone na wystąpienie osteoporozy. Czynniki sprzyjające rozwojowi osteoporozy: Wiek. Wraz z wiekiem zwiększa się częstotliwość występowania osteoporozy. Po ukończeniu 30 roku życia u człowieka obserwuje się l1DiD.
  • 3vj57hhnvi.pages.dev/48
  • 3vj57hhnvi.pages.dev/91
  • 3vj57hhnvi.pages.dev/4
  • 3vj57hhnvi.pages.dev/28
  • 3vj57hhnvi.pages.dev/82
  • 3vj57hhnvi.pages.dev/60
  • 3vj57hhnvi.pages.dev/56
  • 3vj57hhnvi.pages.dev/55
  • człowiek o wątłej budowie ciała